'ഴ' അവള്ക്കു വഴങ്ങില്ലെന്നു
കണ്ടെത്തിയത് രാഘവന് മാഷ് !
'പഴ'മെന്നു മാഷ് ,
'പസ' മെന്നവള്.
ഒന്നാം ക്ളാസിലെ
അറുപതു കുട്ടിച്ചിരി.
ഒപ്പം മാഷിന്റെ
കൂകിച്ചിരി! .
നിറമിഴിയോടെ അവള്
പറഞ്ഞു 'ഴ'.
നാവു ചതിച്ചു ,
ആയിരം വട്ടം 'സ '.
വീട്ടില് എത്തിയപ്പോള്
അമ്മേം അച്ഛനും ,
തലതല്ലിച്ചിരി!
പിന്നീടവള്
'ഴ' ഒഴിവാക്കി!
എങ്കിലും,
'വസിയും' ,'പുസുവും '
'മസയും',
'ചങ്ങംപുസയും '
അവളെ കുഴയ്ക്കാന് വന്നു !
'ഴ' ശല്യം അധികരിച്ചപ്പോള്
അവള് പഠിപ്പുനിര്ത്തി ,
പത്തില് .
സുന്ദരിയായത് കൊണ്ട്
അവളെ കെട്ടാന്
ആളുകള്
വരിനിന്നു .
സുന്ദരമായി ചിരിച്ച
ഒരാളെ അവള്
വരിക്കാനുറച്ചു ...
ആദ്യ രാത്ര്രിയില്
തൂവെള്ള കിടക്കയില്
ഒരു നീളന്
പഴുതാര !
അവള് വിളിച്ചുകൂകി
'പസുതാര '...
അവളുടെ കെട്ടിയോന്
ചിരിച്ചു മണ്ണുകപ്പി .
വെണ്ണക്കല് ദേഹത്ത്
നീല വിഷം പടര്ന്നിട്ടും ,
കാഴ്ച മങ്ങി വീണപ്പഴും
ചിരിയോ ചിരി ....
ഉണര്ന്നപ്പോള് ഉള്ളില്
ശപധമെടുത്തു .
ഇനി ' ഴ' ഇല്ല .....
പക്ഷെ ,
' ഴ' യില് നിന്നവള്ക്ക്
മോചനമില്ല !
പഴമനസ്സുകാരി ,
പഴം വിഴുങ്ങി ,
കുഴപ്പം പിടിച്ചവള് ,
വഴിപിഴച്ചവള് ,
അഴകൊഴാഞ്ചി ,
കഴുവേറിച്ചി.....
ഇന്ന്,
'ഴ' യുടെ പെരുമഴയില്
അവളുടെ ശബ്ദംതന്നെ
ഇല്ലാതാകുന്നു !
Thursday, August 12, 2010
Thursday, August 5, 2010
തിരശ്ചീനം
മരണഗന്ധം ചൂഴ്ന്നു നില്ക്കുന്ന്നൊരു വീട്ടില്,
വര്ഷങ്ങള്ക്കിപ്പുറം നാം കണ്ടുമുട്ടി !
വല്ലപ്പോഴും ഉതിര്ന്നിരുന്ന ,
തേങ്ങലുകളും , നിശ്വാസങ്ങളും
അന്തരീക്ഷത്തെ ഘനീഭവിപ്പിച്ചപ്പോള് ,
മണ്ണില് അടക്കം ചെയ്യപ്പെട്ട ഒരു ജീവിതം,
അവിടെ കൂടിനിന്നിരുന്നവരുടെ
സത്വങ്ങളെ പ്രകംബിപ്പിച്ചു ..
അടുക്കളപുക അവ്യക്തചിത്രങ്ങള് വരച്ചിരുന്ന
ഒരു ചുമരിനരികെ,
മുഖാവരണങ്ങള് അണിഞ്ഞിരുന്ന
സ്ത്രീകള്ക്കൊപ്പം ഞാന് ഇരുന്നു .
അപ്പോഴാണ് ,
നീ വന്നത് ...
തിരശ്ചീനമായോഴുകുന്ന നദിയുടെ
മുഴുവന് സവ്മ്യതയും ആവാഹിച്ച
അതേ മിഴികളോടെ ......
നീ വല്ലാതെ മെല്ലിച്ചിരുന്നു,
നരച്ച വസ്ത്രങ്ങളും ,നീളന് താടിയും
നീ താണ്ടിയ ദൂരങ്ങള് കാട്ടിത്തന്നു .
നിന്റെ പിഞ്ചികീറിയ തോള്സഞ്ചിയില്,
നീ വിശ്വസിച്ചിരുന്ന പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളുടെ
പകര്പ്പുകള് പഴകിക്കിടക്കുന്നുണ്ടാകം !
ഓര്മ്മകള് ദുരന്തങ്ങളാണെന്ന്
എന്നെ പഠിപ്പിച്ചവന് നീ !
എങ്കിലും,
ചിന്തകളില് അഗ്നിപടര്ത്തിയ
നാളുകള്ക്കുമുന്പ് ,
തത്വശാസ്ത്രങ്ങള് ആത്മാവില് പിന്നിപിണച്ച
ദിനങ്ങള്ക്കും മുന്പ് ,
തൊണ്ടപൊട്ടിക്കരയാറുള്ള മുളങ്കാട്ടിനരികെ,
മേഘക്കുരുന്നുകള് മുഖംനോക്കാറുള്ള
നദിക്കരയില് ,
നമ്മള് പങ്കുവച്ചതോക്കെയും
എന്നും ,
മധുരിക്കുന്നൊരു നീറ്റലായി
എന്നില് നിറയാറുണ്ട് ....
ഇന്നും ,
യാത്രാമൊഴി ഏതുമില്ലാതെ,
നീ പടികടന്നകന്നത്
അഴുക്കു പുരണ്ടൊരുജാലകം
എനിക്ക് കാട്ടിത്തരുന്നു!
ഒന്നറിയുക ,
മജ്ജയും മാംസവും
കുടലും ചണ്ടിപണ്ടങ്ങളുമല്ലാതെ ,
മനസ്സ്
എന്നോന്നുണ്ടീ മേനിയില്...
വര്ഷങ്ങള്ക്കിപ്പുറം നാം കണ്ടുമുട്ടി !
വല്ലപ്പോഴും ഉതിര്ന്നിരുന്ന ,
തേങ്ങലുകളും , നിശ്വാസങ്ങളും
അന്തരീക്ഷത്തെ ഘനീഭവിപ്പിച്ചപ്പോള് ,
മണ്ണില് അടക്കം ചെയ്യപ്പെട്ട ഒരു ജീവിതം,
അവിടെ കൂടിനിന്നിരുന്നവരുടെ
സത്വങ്ങളെ പ്രകംബിപ്പിച്ചു ..
അടുക്കളപുക അവ്യക്തചിത്രങ്ങള് വരച്ചിരുന്ന
ഒരു ചുമരിനരികെ,
മുഖാവരണങ്ങള് അണിഞ്ഞിരുന്ന
സ്ത്രീകള്ക്കൊപ്പം ഞാന് ഇരുന്നു .
അപ്പോഴാണ് ,
നീ വന്നത് ...
തിരശ്ചീനമായോഴുകുന്ന നദിയുടെ
മുഴുവന് സവ്മ്യതയും ആവാഹിച്ച
അതേ മിഴികളോടെ ......
നീ വല്ലാതെ മെല്ലിച്ചിരുന്നു,
നരച്ച വസ്ത്രങ്ങളും ,നീളന് താടിയും
നീ താണ്ടിയ ദൂരങ്ങള് കാട്ടിത്തന്നു .
നിന്റെ പിഞ്ചികീറിയ തോള്സഞ്ചിയില്,
നീ വിശ്വസിച്ചിരുന്ന പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളുടെ
പകര്പ്പുകള് പഴകിക്കിടക്കുന്നുണ്ടാകം !
ഓര്മ്മകള് ദുരന്തങ്ങളാണെന്ന്
എന്നെ പഠിപ്പിച്ചവന് നീ !
എങ്കിലും,
ചിന്തകളില് അഗ്നിപടര്ത്തിയ
നാളുകള്ക്കുമുന്പ് ,
തത്വശാസ്ത്രങ്ങള് ആത്മാവില് പിന്നിപിണച്ച
ദിനങ്ങള്ക്കും മുന്പ് ,
തൊണ്ടപൊട്ടിക്കരയാറുള്ള മുളങ്കാട്ടിനരികെ,
മേഘക്കുരുന്നുകള് മുഖംനോക്കാറുള്ള
നദിക്കരയില് ,
നമ്മള് പങ്കുവച്ചതോക്കെയും
എന്നും ,
മധുരിക്കുന്നൊരു നീറ്റലായി
എന്നില് നിറയാറുണ്ട് ....
ഇന്നും ,
യാത്രാമൊഴി ഏതുമില്ലാതെ,
നീ പടികടന്നകന്നത്
അഴുക്കു പുരണ്ടൊരുജാലകം
എനിക്ക് കാട്ടിത്തരുന്നു!
ഒന്നറിയുക ,
മജ്ജയും മാംസവും
കുടലും ചണ്ടിപണ്ടങ്ങളുമല്ലാതെ ,
മനസ്സ്
എന്നോന്നുണ്ടീ മേനിയില്...
Subscribe to:
Posts (Atom)